Co to jest homeopatia i jak działa?
Homeopatia to praktyka medyczna, stosowana również w weterynarii, polegająca na podawaniu psu substancji leczniczej w postaci rozcieńczonej i zdynamizowanej, której działanie na zdrowego osobnika byłoby takie samo jak objawy występujące leczone u pacjenta (prawo podobieństwa).
Substancje lecznicze stosowane w homeopatii są różnorodne. Mogą pochodzić z:
- rośliny toksyczne (Aconitum, Belladona), rośliny pospolite (Chamomilla) lub rośliny jadalne (Allium cepa),
- z jadu owada lub całego owada (Apis mellifica),
- minerałów (Siarka),
- itp.
Substancje rozpuszczalne są ekstrahowane z nalewki macierzystej poprzez macerację alkoholową, a substancje nierozpuszczalne są używane w stanie czystym przed bardzo silnym rozcieńczeniem, najczęściej zgodnie z techniką Hahnemanna, a następnie dynamizowane.
Dynamizacja odnosi się do wszystkich wstrząsów nałożonych na roztwór na każdym etapie rozcieńczania. To ona nadaje lekowi homeopatycznemu właściwości terapeutyczne poprzez przekazywanie pacjentowi informacji o energii za pośrednictwem cząsteczek wody.
Zrozumienie rozcieńczeń homeopatycznych
W homeopatii najczęstszymi rozcieńczeniami są rozcieńczenia Hahnemanna.
Rozcieńczenia DH i CH są odpowiednio dziesiętnymi i setnymi rozcieńczeniami Hahnemanna.Aby wykonać rozcieńczenie Hahnemanna, bierzemy kroplę nalewki macierzystej, którą rozcieńcza się w 99 kroplach alkoholu, aby uzyskać pierwsze rozcieńczenie setne Hahnemanna (lub 1CH). Kiedy weźmiesz kroplę roztworu 1CH i ponownie rozcieńczysz go w 99 kroplach alkoholu, otrzymasz rozcieńczenie 2CH i tak dalej. Możemy zatem przejść do rozcieńczenia 30CH. Ułamki dziesiętne Hahnemanna uzyskuje się według tych samych zasad, ale rozcieńczając kroplę nalewki macierzystej w 9 kroplach alkoholu zamiast 99 kropli. Możemy przejść od 1DH do 60DH.
Zwykle stosujemy niskie (5 do 7 CH) do średnich rozcieńczeń (7 lub 9 CH) w stanach ostrych i/lub zlokalizowane w jednym narządzie oraz wysokie rozcieńczenia (15 do 30 CH) w stanach przewlekłych, które mają wpływ na zachowanie zwierzęcia. Istnieje jednak wiele wyjątków od tej ogólnej zasady.
Zgodnie z prawem indywidualności, na którym opiera się również homeopatia, praktyka ta traktuje pacjenta jako organizm jako całość.Dlatego nie leczy objawów, ale osobę, która je wykazuje, interesując się nimi wszystkimi, łącznie z tymi, które na pierwszy rzut oka nie wydają się być związane z chorobą, na którą cierpi pies.
Różne praktyki homeopatii u psów
U psów, podobnie jak u ludzi, istnieją różne sposoby praktykowania homeopatii wśród homeopatii unickiej, pluralistycznej lub złożonej.
Wyjątkowa homeopatia
Unique homeopatia to praktyka polegająca na podawaniu psu tylko jednego środka w danej sytuacji patologicznej. Środek zaradczy musi odpowiadać dużej liczbie objawów klinicznych wykazywanych przez psa. Zakłada dużą znajomość leków homeopatycznych i bardzo dokładną obserwację objawów rozwijających się u psa. Ten rodzaj praktyki homeopatycznej jest ogólnie zarezerwowany dla wyspecjalizowanych lekarzy weterynarii.
Pluralistyczna homeopatia
Homeopatia pluralistyczna jest najczęściej praktykowaną przez homeopatów. Polega na przepisaniu kilku (najczęściej od dwóch do czterech) leków homeopatycznych, które obejmują wszystkie objawy prezentowane przez psa.
Kompleksyzm
Kompleksizm wykorzystuje kombinacje gotowych do użycia środków homeopatycznych zawierających od 3 do 12 substancji homeopatycznych w niskich lub bardzo niskich rozcieńczeniach i obejmujących wszystkie objawy choroby.
Leki homeopatyczne nie mają skutków ubocznych ani niepożądanych ze względu na znaczne rozcieńczenia użytych substancji. Ich stosowanie, zwłaszcza w ramach samoleczenia, nigdy nie powinno zastępować konsultacji z lekarzem weterynarii, ani opóźniać wdrożenia niezbędnego dla psa konwencjonalnego leczenia.
Różne formy leków homeopatycznych dla psów
Leki homeopatyczne, które można stosować u psów, występują w kilku postaciach.
Znajdujemy:
- standardowe granulki dostępne w tubach,
- mikrogranulki dostępne w dawkach, zwane też dawkami-globulami,
- środki w kroplach,
- środki w rozcieraniu (rzadsze), prezentowane w postaci proszku.
Istnieją produkty do użytku weterynaryjnego, chociaż większość środków homeopatycznych opracowanych dla ludzi może być również stosowana u psów.
Jak podawać psu homeopatię?
Wszystkie środki homeopatyczne, niezależnie od ich postaci, muszą być rozcieńczone i zdynamizowane w wodzie przed podaniem psu. Aby to zrobić, użyj słabo zmineralizowanej wody źródlanej (Montcalm, Mont Roucous) i rozcieńcz środki w małej butelce z nakrętką. Odliczyć co najmniej 30 minut rozcieńczenia w wodzie dla standardowych granulek.
Następnie naładuj roztwór, potrząsając butelką i wykonując co najmniej 15 obrotów przed podaniem psu bezpośrednio do pyska za pomocą pipety lub strzykawki (bez igły!) lub mieszając środek w jego woda pitna.
Kilka przydatnych leków homeopatycznych dla psów
| Do | Dać |
|---|---|
| 3 granulki Cocculus lub Tabacum 9CH dzień przed wyjazdem lub 3 granulki Cocculus lub Tabacum 5CH tuż przed wyjazdem następnie co 2 godziny w czasie wyjazdu | |
| 5 granulek Causticum 7CH dziennie przez 2 miesiące następnie 5 granulek co 2 dni na utrzymanie + dawka Folliculinum 5CH co tydzień przez 6 miesięcy + dawka Sepia 7CH tygodniowo przez 2 miesiące. | |
| 5 granulek Baryta carbonica 5CH co wieczór przez trzy miesiące, następnie rozłóż do pięciu granulek co dwa wieczory, potem co trzy wieczory. | |
| 1 dawka Orchitinum 30CH na miesiąc w miesiącach, w których suki są w rui | |
| 1 dawka Ovarinum lub Folliculinum 30CH podczas rui | |
| 5 granulek Urtica urens 5CH i Apis 5CH co 2 godziny przez 2 dni następnie 3 razy dziennie przez 3 dni | |
| 5 granulek Apis mellifica 5CH co 2 godziny + 2 granulki Vipera redi 4CH rano i wieczorem do ustąpienia objawów | |
| 2 granulki Belladonna 5CH co 2 godziny do poprawy | |
| 2 granulki Arniki 5CH lub Arniki D6 bezpośrednio po szoku |
Zaburzenia te muszą być zdiagnozowane przez lekarza weterynarii. Homeopatia nie pomoże, jeśli nietrzymanie moczu u psa jest spowodowane chorobą. Stosowanie homeopatii nie powinno zastępować ani opóźniać konsultacji z lekarzem weterynarii.