Słonie są obecnie największymi ssakami lądowymi na planecie i historycznie miały bliskie relacje z ludźmi. Słonie były wykorzystywane do wojen, rytuałów i do wydobywania części ciała, które zwykle powodowały śmierć, co prowadziło do masowego spadku populacji słoni w ich naturalnym środowisku.
W Azji spotykamy gatunek słonia składający się z trzech podgatunków, z których jednym jest słoń lankijski, o którym przedstawimy informacje w tym arkuszu PlanetAnimal.Słoń ten różni się od pozostałych podgatunków wielkością i tym, że jest endemiczny dla Sri Lanki. Czytaj dalej i dowiedz się więcej o tym reprezentatywnym członku rodziny Elephantidae.
Pochodzenie
- Asia
- Sri Lanka
Charakterystyka słonia lankijskiego
Badania genetyczne sekwencji mitochondrialnego DNA wzmocniły powstanie tego podgatunku, który początkowo był słabo wspierany przez niektóre badania. Słoń lankijski jest uważany za największego ze słoni azjatyckich, przekraczający trzy metry wzrostu i ważący około 6 ton. Mogą być koloru szarego lub brązowego, a czasami mają kilka odbarwionych obszarów na skórze, które wyglądają jak plamy jaśniejszego koloru niż reszta ciała.
Pomimo dużej wagi poruszają się zwinnie i bezpiecznie, z łatwością osiągając prędkość 40 kilometrów na godzinę.Ten słoń ma wspólne z resztą słoni azjatyckich mniejsze uszy niż grupa afrykańska, a jego podkreślenie jest obecne na poziomie głowy, a także obecność kuli na grzbiecie, która nadaje mu zaokrąglony kształt. Jeśli chodzi o nogi, przednie mają pięć gwoździ, a tylne cztery. Na ogół nie mają kłów, zwłaszcza samice, które jeśli je mają, są bardzo małe, podczas gdy u samców mogą być obecne. Trąba kończy się pojedynczym płatem lub wypustką przypominającą palec.
Siedlisko słoni na Sri Lance
W przeszłości słoń ten występował na całej wyspie Sri Lanka, która charakteryzuje się głównie równinami i wybrzeżami, z formacjami górskimi jedynie na południu. Ten kraj składa się z lasów tropikalnych, z roczną temperaturą między 28 a 30 ºC. Jednak później zwierzęta te zostały ograniczone do określonych obszarów ze względu na prowadzone na wyspie działania związane z przekształcaniem ekosystemów słoni.
W tym sensie podgatunek ten występuje głównie na nizinach o suchych warunkach atmosferycznych, dlatego jest szeroko rozpowszechniony na północy, południu, wschodzie, północnym zachodzie, północno-środkowej i południowo-wschodniej Sri Lance. Jeśli chodzi o wilgotne regiony kraju, populacje słoni są praktycznie nieobecne, z wyjątkiem kilku małych populacji występujących w Peak Wilderness iw regionie Sinharaja. Szacunki wskazują, że z biegiem czasu będzie nadal tracił swój zasięg z powodu ciągłej transformacji siedlisk.
Zwyczaje słoni lankijskich
Podgatunek ten utrzymuje strukturę społeczną charakterystyczną dla grupy azjatyckiej, tak że występuje dominująca dorosła samica, a reszta stada składa się głównie z innych młodszych samic, jednego lub dwóch dorosłych samców i potomstwa. Przywódca stada to ten, który prowadzi je w poszukiwaniu pożywienia, wody, ochrony lub z powodów pogodowych.
Spędzają większość dnia na jedzeniu, co jest spowodowane ich słabą wydajnością trawienną. Zwykle śpią w nocy, chociaż niektórzy członkowie grupy są zawsze czujni, aby wykryć ewentualne niebezpieczeństwo. Słonie te są symbolem wyspy i łatwo je zaobserwować w różnych zaludnionych obszarach i chociaż generalnie nie cierpią z powodu ukradkowego polowania na swoje kły, są udomowione do wykorzystania w działalności turystycznej lub rytuałach religijnych.
Karmienie słoni ze Sri Lanki
Słoń lankijski zawiera w swojej diecie, jak udało się zidentyfikować, ponad 60 gatunków roślin, które należą do 30 różnych rodzin. Niektóre badania wskazują, że wolą żywić się głównie roślinami jednoliściennymi. Ponadto każdego dnia wymagają znacznego spożycia materii roślinnej, aby zaspokoić potrzeby żywieniowe ich dużych i ciężkich ciał.
Mogą zjeść ponad 100 kg pokarmu dziennie, w tym gałęzi, korzeni, liści, kory i nasion. Nasiona są stale rozsiewane przez te zwierzęta, które oprócz znaczenia tej działalności dla ekosystemów, są również gatunkami parasolowymi, czyli ich utrzymanie w siedlisku gwarantuje obecność innych gatunków. Te słonie zużywają tak dużo materii roślinnej, że nakarmione stado może w mgnieniu oka zmienić wygląd przestrzeni.
Reprodukcja słoni lankijskich
Mają długi okres ciąży, który sięga prawie dwóch lat, więc po urodzeniu dziecka czekają kilka lat, aby ponownie się rozmnażać. Samice wydają dźwięki, aby zasygnalizować samcom, którzy nie należą do stada, że są w rui. Ponadto, ponieważ mają doskonały węch, mogą wyczuć stan płodności kobiety.Wtedy zbliży się jeden lub więcej samców i będą walczyć o reprodukcję, jednak samica nie zawsze wybiera zwycięzcę.
Słoń waży średnio 100 kg i będzie pod opieką samic z klanu, ponieważ jest dość podatny na ataki drapieżników, takich jak koty, dlatego dorosłe osobniki zachowują czujność i pilnują, aby dziecko nie ucieka, odbiega od stada. Jeśli to kobieta, może zostać z grupą, przeciwnie, jeśli to mężczyzna, opuści grupę po 5 latach.
Stan ochrony słonia lankijskiego
Od lat 80. słoń lankijski jest zagrożony wyginięciem i znajduje się na czerwonej liście Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody. Jednak pomimo spadku liczby ludności, osobnikom udało się uzyskać niewielki wzrost na wyspie. Główne trudności, na jakie cierpi ten słoń, wynikają z fragmentacji i transformacji jego siedliska.
Zwierzęta te spędzają dzień na poszukiwaniu pożywienia, więc wkraczają na tereny uprawne, co generuje poważne konflikty z ludźmi, które w wielu przypadkach kończą się śmiercią słoni. Głównym działaniem lub środkiem ochronnym jest utworzenie obszarów chronionych w celu utrzymania podgatunków, tak aby mogły one swobodnie poruszać się po tych obszarach.
Słoń lankijski jest ważnym symbolem w kulturze wyspy, ale niestety ten kult nie generuje środków ochronnych wobec zwierzęcia, a wręcz przeciwnie, często wyrządza szkody, ponieważ są one zwykle używane w różnych obrzędów lub wziętych do pracy przymusowej. Słonie wymagają natychmiastowych konkretnych działań, aby zapewnić im przetrwanie na planecie.
Zdjęcia słoni ze Sri Lanki
