Dwa pigmenty u podstawy umaszczenia wszystkich psów
Pomimo dużej różnorodności umaszczenia psów, istnieją tylko dwa podstawowe pigmenty określające umaszczenie psa: eumelanina i feomelanina.
Te dwie formy melaniny są syntetyzowane przez melanocyty, komórki barwnikowe znajdujące się w skórze psa i u podstawy jego sierści.
Eumelanina to ciemny pigment, odpowiedzialny za kolor czarny lub brązowy, a feomelanina to jasny pigment, odpowiedzialny za kolor od czerwonego do żółtego. Podczas gdy eumelanina wpływa również na kolor oczu i nosa, feomelanina jest wytwarzana tylko w sierści i wpływa tylko na kolor włosów.
Uwaga!
Biała sierść psa pojawia się, gdy komórki nie produkują żadnego z dwóch pigmentów.
Kolor sierści jest modulowany przez geny
Jeśli eumelanina i feomelanina określają podstawowy kolor psa, może on być modulowany przez ekspresję kilku genów.
DNA psa zawiera geny, które wpływają na ilość, intensywność i rozmieszczenie dwóch rodzajów pigmentów.
Spośród tysięcy genów psa, tylko 8 genów jest związanych z kolorem sierści. Są to:
- locus A (agouti), zaangażowany w produkcję obu rodzajów melaniny,
- locus E (przedłużenie), odpowiedzialne za produkcję eumelaniny,
- locus K, który reguluje rozmieszczenie dwóch rodzajów melaniny w sierści,
- locus B, który reguluje różnicę między czarną a brązową eumelaniną,
- locus D (rozcieńczenie), odpowiedzialne za rozcieńczenie (lub rozjaśnienie) koloru bazowego psa,
- locus S (plamienie), które reguluje plamienie, czyli obecność białych plam na sierści psa,
- z locus M (merle), odpowiedzialnego za obecność zróżnicowania występującego w umaszczeniu merle lub arlekinowym
- locus H (arlekin), który rządzi modyfikacją wzoru merle do wzoru arlekina.
Każde z tych loci działa samodzielnie lub w połączeniu z innym locus, kontrolując produkcję i dystrybucję eumelaniny i feomelaniny.
Ale pies danego koloru może mieć w swojej puli genowej „ukryte” kolory, które nie są u niego wyrażane, ale mogą pojawić się u jego potomstwa.