Co to jest białkomocz?
Białkomocz odnosi się do obecności białka w moczu psa.
Białka są cennymi składnikami dla organizmu, więc nerki mają do odegrania ważną rolę w zapobieganiu ich wydalaniu z moczem. Kiedy wszystko działa dobrze, nerki zwykle zapobiegają przechodzeniu białek z krwi do moczu. U zdrowego zwierzęcia w moczu powinny znajdować się tylko śladowe ilości białka.
Czasami zdarza się jednak, że nerki nie spełniają swojej roli prawidłowo iw moczu psa znajdujemy białka, a dokładniej albuminy i globuliny.Lekarz weterynarii zwykle zdaje sobie z tego sprawę podczas analizy moczu za pomocą paskowego wskaźnika poziomu.
Co może powodować białkomocz u psów?
U psów białkomocz może być wtórny do:
- stres,
- hipertermia,
- intensywny wysiłek,
- hiperproteinemia,
- hemoglobinemia,
- mioglobinemia,
- kłębuszkowe zapalenie nerek,
- choroba pasożytnicza lub przenoszona przez wektory, taka jak robaczyca sercowa, leiszmanioza, borelioza lub nawet erlichioza,
- choroba zakaźna (zapalenie wsierdzia, sepsa, infekcja dróg moczowych)
- toczeń rumieniowaty układowy,
- choroba nowotworowa,
- amyloidoza,
- wysokie ciśnienie krwi,
- cukrzyca,
- zaburzenie kanalików nerkowych,
- zespół Fanconiego,
- kamienie moczowe (lub kamica moczowa)
- itp.
Zrozumiałeś zatem, że białkomocz ma różne i różnorodne przyczyny, zarówno łagodne, jak i bardziej niepokojące.
Co się dzieje w przypadku proteinemii?
Jeśli lekarz weterynarii wykryje obecność białka w moczu Twojego zwierzaka, przeprowadzi dalsze badania w celu zlokalizowania źródła tego białkomoczu. Może być przednerkowy, nerkowy lub pozanerkowy i może być uważany za fizjologiczny lub patologiczny.
Jednym z badań pozwalających określić źródło i nasilenie problemu jest stosunek białka do kreatyniny w moczu. Stały wysoki stosunek białka do kreatyniny (znacznie większy niż 2) jest wiarygodnym wskaźnikiem białkomoczu pochodzenia nerkowego i kieruje lekarza weterynarii w kierunku kłębuszkowego zapalenia nerek lub amyloidozy.
Czasami konieczne są dodatkowe badania, które mogą obejmować badania krwi, badania obrazowe, dalsze badania moczu i ewentualnie biopsję nerki.
Leczenie białkomoczu zależy oczywiście od przyczyny, którą ustali lekarz weterynarii.