1. Niektóre psy mają niebieski język
Chow-Chows i Shar-Pei to dwie rasy psów, o których wiadomo, że mają naturalnie niebieski język. Powodem tego szczególnego zabarwienia byłaby genetyka wspólna dla tych dwóch ras psów pochodzenia chińskiego.
U wszystkich innych psów naturalne i normalne zabarwienie języka jest różowe. Niebieskawe zabarwienie języka jest wówczas oznaką braku dotlenienia tkanek i stanowi bezwzględną pomoc weterynaryjną.
2. Nie, język psów nie ma mocy leczenia ran
Pomimo dość upartej miejskiej legendy język psa nie ma mocy leczenia ran ani właściwości leczniczych.
Chociaż pies liże swoje rany, aby je oczyścić, lecznicze właściwości psiej śliny nigdy nie zostały udowodnione, a wręcz przeciwnie! Jama ustna psów zawiera wiele zarazków, które mogą wywołać wtórną infekcję rany, jeśli jednak znajdą się w kontakcie z tą drugą.
Co gorsza, niektóre psy mają w jamie ustnej bakterię zwaną Capnocytophaga canimorsus. Ta bakteria może być odpowiedzialna za wyjątkowo poważną posocznicę u ludzi, gdy pies ją przenosi poprzez lizanie.
3. Język psów nie nadaje się do pielęgnacji
Koty mają reputację szczególnie czystych zwierząt, które regularnie liżą swoją sierść, aby się wyczesać.Psy również uczestniczą w rytuale pielęgnacji, ale ich języki nie są tak skuteczne jak języki małych kotów.
Kot ma szorstki język, pokryty wieloma małymi, sztywnymi brodawkami, które pomagają zwierzęciu likwidować sęki w sierści podczas pielęgnacji. Pies tymczasem nie jest w stanie zrobić tego samego, ponieważ ma całkowicie gładki język, znacznie mniej skuteczny niż kot do toalety.
Z tego powodu pies bardziej potrzebuje swojego właściciela, aby pomagał mu w pielęgnacji, oferując mu regularne szczotkowanie, które pomoże mu rozplątać sierść i usunąć martwą sierść.
4. Psy używają języka, żeby się ochłodzić
Kiedy psy wystawiają języki, to dla ochłody.
Rzeczywiście psy nie mają gruczołów potowych na całym ciele jak ludzie, ale tylko kilka pod poduszkami.Oznacza to, że psy nie mogą się pocić, aby obniżyć temperaturę ciała, tak jak robią to ludzie.
Zamiast tego uciekają się do dyszenia. Kiedy psy wystawiają język, powietrze z zewnątrz przepływa przez język, który następnie działa jak „wymiennik ciepła”.
5. Niektóre psy rodzą się ze zbyt dużym językiem
Niektóre psy rodzą się ze zbyt dużym językiem. Ta wrodzona cecha anatomiczna nazywa się makroglossią. Dotyczy to w szczególności psów należących do ras brachycefalicznych, czyli psów o spłaszczonym pysku, takich jak między innymi bokser, buldog francuski czy mops.
Zbyt duży język może przyczyniać się wraz z innymi nieprawidłowościami anatomicznymi do występowania u tych psów trudności w oddychaniu.
6. Język psa może wpływać na dźwięk jego szczekania
W ten sam sposób, w jaki nasz język wpływa na sposób mówienia, tak rozmiar i kształt języka psa wpływa na sposób, w jaki szczeka. Uczestniczy w pewnym stopniu w tworzeniu własnego głosu i brzmienia.
7. Język psów ma mniej kubków smakowych niż język ludzi
Psy mają więcej kubków smakowych na języku niż koty, ale znacznie mniej niż ludzie. Psy mają tylko 1700 kubków smakowych na języku w porównaniu do 10 000 u ludzi!
Psy dość dobrze wyczuwałyby smaki słodkie i gorzkie, ale byłyby znacznie mniej wrażliwe niż my na smaki słone.
W rzeczywistości ten raczej słabo rozwinięty zmysł smaku zostałby zrekompensowany przez szczególnie rozwinięty zmysł węchu u psów. To raczej dzięki temu pies wybiera jedzenie lub przynajmniej udaje mu się wykryć "jadalną" stronę jedzenia.
8. Psy używają języka do wyrażania emocji
Język to mięsień, którego psy często używają w mowie ciała.
Tak więc pies, który zaczyna lizać swojego właściciela, może to zrobić, aby wyrazić swoje przywiązanie do niego lub uspokoić sytuację, którą uważa za napiętą lub stresującą.
Częste lizanie ust lub nosa jest również uspokajającym sygnałem u psów. Zwykle wyraża dyskomfort u zwierzęcia.
9. Psy używają swoich języków do picia inaczej niż koty
Kiedy obserwujemy psa i kota pijących wodę, widzimy, że obaj piją ją językiem.
Na pierwszy rzut oka nic nie wyróżnia ich sposobu działania. Ale po bliższym przyjrzeniu się widzimy, że proces ten jest bardzo różny u tych dwóch zwierząt.
" Kot używa czubka języka, który zanurza w płynie przed szybkim zamknięciem szczęki, aby zatrzymać wodę w pysku. Pies z kolei zwija język do tyłu, jakby tworzył łyżkę, która pozwala mu zbierać wodę i przenosić ją do wnętrza pyska."
Ten film, na którym możesz obserwować kota i psa pijących w zwolnionym tempie, wyraźnie pokazuje różnicę między tymi dwoma gatunkami.