Co to jest pęcherzyca?
Pęcherzyca to grupa autoimmunologicznych chorób skóry, w których układ psa atakuje połączenia między własnymi komórkami. Klinicznie objawiają się tworzeniem przejściowych krost, pęcherzyków i pęcherzyków na skórze zwierzęcia.
Istnieją różne postacie pęcherzycy o różnym nasileniu, które różnią się głębokością zajęcia naskórka oraz tym, że są zlokalizowane lub bardziej rozległe.
Rozróżniamy:
- pęcherzyca powierzchowna obejmująca pęcherzycę rumieniową i liściastą,
- tak zwana „złośliwa” pęcherzyca głęboka, do której zalicza się pęcherzycę wegetariańską, pęcherzycę zwykłą i pęcherzycę paraneoplastyczną.
Co powoduje pęcherzycę u psów?
Przyczyna pęcherzycy pozostaje do dziś nieznana, chociaż wysunięto kilka hipotez, między innymi:
- przyczyny genetyczne (predyspozycje niektórych ras psów i podejrzenie dziedzicznej transmisji),
- wywołanie choroby przez infekcję wirusową, aw szczególności przez wirusa opryszczki,
- interwencja reakcji nadwrażliwości na leki,
- narażenie na promienie ultrafioletowe (UV),
- jednoczesna obecność nowotworu złośliwego.
Jakie są objawy pęcherzycy u psów?
Istnieje kilka rodzajów pęcherzycy, które często różnią się wyglądem klinicznym.
Trzy najczęstsze rodzaje pęcherzycy to pęcherzyca liściasta, pęcherzyca zwykła i pęcherzyca rumieniowata.
Pęcherzyca liściasta
Pemphigus foliaceus jest najczęstszą postacią pęcherzycy u psów i kotów, chociaż nadal jest dość rzadka.
Pęcherzyca liściasta najczęściej występuje u psów w średnim wieku, około 4 roku życia. Rasy najbardziej zagrożone to akita inu, chow-chow, jamnik, collie, doberman, owczarek niemiecki, nowofundland, cocker spaniel, shar pei, pirenejski pies pasterski, bearded collie, springer spaniel angielski, chart afgański, pinczer miniaturowy, szpic fiński, Wskaźnik angielski i Schipperke.
Pęcherzyca liściasta objawia się pojawieniem się zmian pierwotnych w postaci krost, pęcherzyków i pęcherzyków, które przekształcają się w nadżerki, strupki i wypadanie włosów.Zmiany zaczynają pojawiać się najczęściej na poziomie nosa, wokół oczu i na pawilonach uszu, a następnie rozciągają się na całe ciało.
Pęcherzyca rumieniowa
Ta postać pęcherzycy jest podobna z wyglądu do pęcherzycy liściastej, chociaż przypadki są często łagodniejsze. Predysponowanymi rasami są owczarki niemieckie, collie i owczarki szetlandzkie.
Wulgarna pęcherzyca
Ta postać pęcherzycy atakuje najgłębsze warstwy naskórka, co czyni ją najgroźniejszą postacią pęcherzycy. Pemphigus vulgaris powoduje powstawanie pęcherzy wypełnionych płynem, zwanych pęcherzykami, w połączeniach między skórą a błonami śluzowymi oraz na skórze. Często dotyczy to również jamy ustnej. Te pęcherze często pękają, pozostawiając bolesne wrzodziejące zmiany, które mogą być powikłane infekcją.Rokowania w tej postaci pęcherzycy, na szczęście bardzo rzadkiej u psów, pozostają bardzo ostrożne.
Jak diagnozuje się pęcherzycę?
Ostateczne rozpoznanie pęcherzycy wymaga wykonania biopsji skóry. Lekarz weterynarii pobierze niewielką próbkę tkanki ze zmiany skórnej.
Po pobraniu próbki skóry jest ona wysyłana do patologa w celu analizy histologicznej.
Jak leczy się pęcherzycę?
Ponieważ pęcherzyca jest chorobą autoimmunologiczną, leczenie wymaga stosowania cząsteczek immunosupresyjnych. Twoje zwierzę będzie zatem leczone kortykosteroidami stosowanymi miejscowo w łagodnych przypadkach lub innymi lekami immunosupresyjnymi, takimi jak azatiopryna.
Chore psy na ogół będą musiały przejść długotrwałe leczenie, czasami na całe życie, w celu ograniczenia objawów choroby. Dodatkowo wymagane będą częste kontrole lekarza weterynarii w celu monitorowania odpowiedzi na leczenie, a także upewnienia się, że u psa nie wystąpią żadne skutki uboczne leków.
Ponieważ słońce może nasilać zmiany chorobowe, konieczne będzie również unikanie narażania chorych psów na promieniowanie UV.