Naukowe spojrzenie na pytanie
Aaaah, to spojrzenie, które rzuca ci twój pies, kiedy jesz przed nim coś, co sprawia, że ma ochotę! Wszyscy właściciele psów znają go dobrze. Wiesz, to „spojrzenie zbitego psa”, którym twój pies patrzy na ciebie, dużymi oczami, jednocześnie trochę smutny, ale pełen nadziei i czułości. Cóż, zespół naukowców przyjrzał się temu bardzo uważnie i opublikował swoje odkrycia 17 czerwca 2019 r. w Proceedings of the American Academy of Sciences (Pnas).
Mięśnie brwi, które istnieją tylko u psów
W celu przeprowadzenia badań naukowcy skupili się w szczególności na jednej grupie mięśni, mięśniach brwiowych. O nim odkryli, że te mięśnie istnieją tylko u psa domowego, ale nie u jego najbliższego kuzyna, wilka szarego. Zanim doszli do tego odkrycia, naukowcy badali psy domowe i dzikie wilki, dwa gatunki psowatych, które rozeszły się około 33 000 lat temu. U psów uwypuklono dwa dobrze uformowane mięśnie wokół oczu, podczas gdy u wilków znaleziono tylko jedno ścięgno zamiast tego mięśnia.
Druga część badania polegała na sfilmowaniu krótkich spotkań zwierzęcia z nieznanym im człowiekiem. Rezultat: tylko psy potrafiły poruszać brwiami, kiedy patrzyły na ludzi.
Czułe spojrzenie psa byłoby zatem wynikiem skurczu tych mięśni brwi. Jego zadaniem byłoby pomóc im „powiększyć oczy”. Ale czy robią to wyłącznie w celu zmiękczenia nas?
Wyrazisty wygląd, selektywna przewaga
Wywołuje u ludzi reakcję ochronną, powiedziała AFP Anne Burrows, profesor na Uniwersytecie Duquesne w Pittsburghu i współautorka badania.
I rzeczywiście, ten ruch brwi powoduje powiększenie ich oczu i nadanie im wyrazu twarzy zbliżonego do szczenięcia lub dziecka, co naturalnie powoduje zmiękczenie ich oczu.Istota ludzka. Badanie to jest więc echem zupełnie innego badania naukowego przeprowadzonego przez japońskich naukowców w 2015 r. Wykazało ono, że wymiana spojrzeń między psami i ich panami powodowała wzajemny wzrost poziomu oksytocyny, hormonu przywiązania i matczynej miłości.
To badanie podkreśla również, w jaki sposób pies rozwinął w trakcie swojej ewolucji nowe środki komunikacji, specyficzne dla interakcji, jakie miał z ludźmi przez tysiąclecia.
Idąc dalej, inne badanie z 2013 roku sugeruje nawet, że psy mogły zostać wybrane, naturalnie lub nieświadomie przez ludzi, dzięki tego typu cechom. W czasach, gdy psy żyły na wolności na wsi, można śmiało założyć, że najbardziej wyraziste psy otrzymywały więcej jedzenia niż inne. Podobnie nasze podświadome preferencje dla psów, które miały ten wyraz, najprawdopodobniej wpłynęły na nasz wybór. Dowodem na to jest dzisiejsza sytuacja ze schroniskowymi psami. Wiemy, że psy o bardziej wyrazistych oczach niż inne są częściej adoptowane niż ich towarzysze nieszczęścia o mniej ujmujących oczach.