Młody pies znaleziony w wiecznej zmarzlinie
Latem 2018 r. szczątki młodego psa zostały znalezione przez łowców kości słoniowej w środkowej Syberii. Zachowane w wiecznej zmarzlinie, tej warstwie lądu w regionach arktycznych, która pozostaje trwale zamarznięta, ciało tego małego zwierzęcia nadal miało nienaruszone futro, nos, wąsy, rzęsy i mleczne zęby. Młode zwierzę, które przekroczyło wieki, stanowi więc prawdziwy skarb dla paleontologów pragnących dowiedzieć się więcej o ewolucji psowatych. Dokładniej rzecz biorąc, to Centrum Paleogenetyki (CPG) Uniwersytetu Sztokholmskiego i Szwedzkiego Muzeum Historii Naturalnej było odpowiedzialne za przeprowadzenie badań jednego z żeber zwierzęcia.
Niesamowicie zachowany szczeniak z wąsami, rzęsami, włosami i aksamitnym noskiem nienaruszony puzzle naukowców. Testy DNA na 18 000-letnim psie syberyjskim nie mogą określić, czy jest to wilk, czy pies
- The Siberian Times (@siberian_times) Listopad 25, 2019
A jeśli dzisiaj znowu o nim mowa, to dlatego, że został zaprezentowany w poniedziałek, 2 grudnia 2019 r.
18 000-letni pies
Po zastosowaniu datowania radiowęglowego naukowcy ze Szwedzkiego Centrum Paleogenetyki ustalili, że zwierzę, samiec, miało około dwóch miesięcy, kiedy zmarło 18 000 lat temu, czyli pod koniec ostatniej epoki lodowcowej, znanej również jako górny plejstocen. Ten mały zamarznięty pies byłby więc najstarszym odkrytym psem!
Tak, ale wygląda na to, że badacze nie są do końca pewni, czy to naprawdę pies
Pies czy wilk?
Szwedzkie Centrum, które posiada największy bank DNA w Europie ze wszystkich ras psów na świecie, przeprowadziło pierwsze sekwencjonowanie genomu, które nie przyniosło żadnego dopasowania.
I nie bez powodu, według Love Dalén, profesora genetyki ewolucyjnej, z którym rozmawiał portal Bored Panda:
Nie da się oddzielić wilka od psa z epoki plejstocenu. Ten okaz znajduje się właśnie w momencie rozbieżności. Może to być zatem bardzo wczesny wilk współczesny, bardzo wczesny pies lub wilk z późnego plejstocenu.
Ten mały wilk-pies mógłby więc pozwolić naukowcom dowiedzieć się więcej o okresach dywergencji gatunków psów i wilków oraz o udomowieniu psów, które na razie nadal są przedmiotem wielu dyskusji w społeczności naukowej.
W niedalekiej przyszłości analiza mitochondrialnego DNA „szczeniaczka” powinna już pozwolić naukowcom na odsłonięcie jego gatunku: psa, wilka lub zwierzęcia w połowie drogi między dwoma gatunkami.
W międzyczasie małe zwierzę zostało ochrzczone „Dogor”, co oznacza „przyjaciel” w języku jakuckim i „pies lub” w języku angielskim.