Diagnoza psa: definicja i środki zaradcze

Morfologiczne kryteria kategoryzacji

Psy 1. lub 2. kategorii są określone ustawą nr 99-5 z 6 stycznia 1999 r. jako „psy niebezpieczne”.

Dla przypomnienia, psy kategorii 1^{era to psy niezarejestrowane w Księdze Pochodzenia Francuskiego (LOF) typ:}

• Amerykański Staffordshire Terrier (lub „pitbulle”),
• Mastif (lub „burki”),
• Tosa.

Jeśli chodzi o psy kategorii 2^{th, są to psy w typie rottweilera niezarejestrowane w LOF lub psy zarejestrowane w LOF rasy:}

• Amerykański Staffordshire Terrier,
• Tosa,
• Rottweiler.

Z wyjątkiem psów zarejestrowanych w LOF (a więc rasa może być potwierdzona metryką lub rodowodem psa), ich przynależność do 1^eralub 2 Kategoria^{th jest tworzona zgodnie z kryteriami morfologicznymi określonymi w rozporządzeniu z dnia 27 kwietnia 1999 r. Psy „typowe” Amstaff, Mastiff, Tosa lub Rottweiler są zatem kategoryzowane według cech morfologicznych, które fizycznie je do siebie zbliżają zainteresowanym rasom.}

Kryteria morfologiczne, o których mowa, są podane w dekrecie z 27 kwietnia 1999 r. i podsumowane w poniższej tabeli:

Amerykański Staffordshire Terrier (Pit-bulle)Mastif (boerbull)TosaRottweiler

Typ psa	Kryteria morfologiczne
	Mały mastif o zmiennym umaszczeniu, którego obwód klatki piersiowej wynosi w przybliżeniu od 60 cm do 80 cm, Waga od 18 do 40kg, Wysokość w kłębie od 35 do 50 cm, Muskularny, krótkowłosy pies o potężnym wyglądzie z masywnym przodem i stosunkowo lekkim tyłem, Lekko zaznaczony stop, kufa mniej więcej tej samej długości co czaszka, ale węższa, nos przed brodą, Silne szczęki z wypukłymi mięśniami policzkowymi.
	Na ogół Mastif maści płowej, krótkowłosy, wysoki, muskularny, o wysokim, masywnym i długim tułowiu, Obwód klatki piersiowej>80 cm, Wysokość w kłębie: od 50 do 70 cm, Waga>40 kg, Szeroka głowa z szeroką czaszką i raczej krótką kufą, obwisłe usta, Szeroka szyja z fałdami skórnymi (podgardle), Dość gruby i cylindryczny korpus Objętość brzucha zbliżona do klatki piersiowej.
	Mastif krótkowłosy, płowy, pręgowany lub czarny, dużych rozmiarów i mocnej budowy, Obwód klatki piersiowej>80 cm, Wysokość w kłębie: od 60 do 65 cm, Waga>40 kg, Głowa z szeroką czaszką, zaznaczonym stopem i średniej długości kufą, Mocna górna i dolna szczęka, Umięśniona szyja z fałdami skórnymi (podgardle), Szeroka i wysoka klatka piersiowa, Brzuch podciągnięty, Gruby ogon u nasady.
	Mastif krótkowłosy, czarno-brązowa sierść, Przysadzisty, nieco długi pies o cylindrycznym tułowiu, Obwód klatki piersiowej większy niż 70 cm, Wysokość w kłębie: od 60 do 65 cm, Waga>30 kg, Czaszka jest szeroka z wypukłym czołem i muskularnymi policzkami, Kufa ma średnie lub mocne szczęki, Mocne zatrzymanie, Nos na wysokości podbródka.

Co to jest diagnoza?

Diagnoza to badanie przeprowadzane przez zatwierdzonego lekarza weterynarii w celu ustalenia, czy pies należy do jednej z kategorii tzw. psów „niebezpiecznych” (kategoria 1 lub 2). Podczas badania dokonuje się precyzyjnych pomiarów, takich jak wysokość w kłębie czy waga, aby określić, czy pies ma cechy morfologiczne, które klasyfikowałyby go do jednej lub drugiej kategorii.

Pod koniec konsultacji lekarz weterynarii wręcza właścicielowi psa oficjalny dokument, na mocy którego przejmuje odpowiedzialność. Czasami lekarz weterynarii nie może z całą pewnością stwierdzić, czy pies należy do kategorii 1 czy 2, gdy pies jest za młody. W razie potrzeby zaznaczy to w protokole diagnostycznym, a nowe oznaczenie należy wykonać, gdy pies będzie miał od 8 do 12 miesięcy.

Kiedy stawia się diagnozę?

Postawienie diagnozy może wymagać lekarza weterynarii:

• w przypadku wątpliwości co do przynależności psa do jednej z dwóch kategorii, na wniosek właściciela lub urzędu miasta,
• przed przeprowadzeniem oceny behawioralnej zleconej przez właściciela psa kategorii 1 lub 2 w ramach obowiązków prawnych lub przez urząd miasta.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!