Co to jest zapaść tchawicy?
Zapaść tchawicy u psów jest chorobą układu oddechowego, która charakteryzuje się zapadaniem się tchawicy, co powoduje stopniowe jej zamykanie, co utrudnia normalny przepływ powietrza podczas oddychania.
Zbliżenie na tchawicę
Tchawica psa to przewód zbudowany z pierścieni chrząstki, który umożliwia przepływ powietrza z krtani do oskrzeli płucnych podczas wdechu iw przeciwnym kierunku podczas wydechu. Ma część szyjną (w szyi psa) i część piersiową (w klatce piersiowej).
Stan ten jest ogólnie związany ze zwyrodnieniem pierścieni chrzęstnych podtrzymujących tchawicę oraz z nieprawidłowym rozluźnieniem błony, która ją zamyka. Wiadomo, że psy małych ras, takie jak pudle zabawkowe, yorkshire, szpic karłowaty lub lhasa apso, są do tego predysponowane.
Jednak inne czynniki mogą powodować ten stan – lub przynajmniej go pogarszać – takie jak powtarzające się urazy tchawicy (gdy pies ciągnie na smyczy i nosi nieodpowiednią obrożę), otyłość i brak wysiłek fizyczny, obecność choroby układu oddechowego lub serca współistniejąca z zapadnięciem się tchawicy lub nawet wdychanie drażniących cząstek, takich jak np. bierne wdychanie dymu papierosowego.
Jakie są objawy zapaści tchawicy?
Zapadnięcie się tchawicy objawia się zwykle u psa suchym i przewlekłym kaszlem, który nasila się, gdy pies jest podekscytowany lub gdy ciągnie na smyczy. Czasami jego kaszel może powodować wymioty.
Psy z tą chorobą mogą również wykazywać świszczący oddech.
W rzeczywistości istnieją 4 stopnie nasilenia zapaści tchawicy:
- etap I, w którym kaszel obserwuje się u psów głównie przy podekscytowaniu lub przy dotykaniu tchawicy, która w dodatku wydaje się stosunkowo miękka w dotyku,
- etap II charakteryzuje się częstszym i hałaśliwym kaszlem (jak pisk gęsi) w ciągu dnia,
- etap III charakteryzuje się jeszcze częstszym kaszlem w ciągu dnia niż w stadium II,
- etap IV, w którym zwierzę ma świszczący oddech, trudności w oddychaniu (nasilające się podczas leżenia), mniej lub bardziej stały kaszel, a czasami niebieskawe zabarwienie błon śluzowych (sinica), oznaki złego dotlenienie krwi. Na tym etapie zapadnięcie się tchawicy z dużym prawdopodobieństwem skróci oczekiwaną długość życia psa.
Diagnostyka zapadniętej tchawicy
W przypadku zwierzęcia, które wykazuje objawy sugerujące zapadnięcie się tchawicy, lekarz weterynarii może zastosować badania obrazowe w celu potwierdzenia diagnozy. Może wtedy skorzystać z endoskopii i/lub prześwietlenia szyi i klatki piersiowej w celu zaobserwowania wyglądu tchawicy psa.
Jakie możliwe metody leczenia zapaści tchawicy u psów?
Leczenie zapaści tchawicy u psów
Leczenie zapaści tchawicy jest przede wszystkim medyczne. Polega na podawaniu leków przeciwkaszlowych i rozszerzających oskrzela.
Kortykosteroidy można również stosować przez bardzo krótki czas iw dawkach przeciwzapalnych w celu zmniejszenia stanu zapalnego tchawicy.
Należy również zastosować środki higieniczno-dietetyczne, aby nie pogorszyć stanu psa, takie jak:
- wprowadź dietę dla psów otyłych lub z nadwagą,
- unikaj noszenia obroży podczas chodzenia na smyczy, ale preferuj szelki, które nie uciskają tchawicy,
- unikaj wdychania dymu lub drażniących cząstek chorego psa.
Oczywiście, jeśli pies cierpi na inne choroby serca i/lub układu oddechowego, będzie musiał być leczony jednocześnie.
Leczenie chirurgiczne zapaści tchawicy u psów
Gdy pies nie reaguje na leczenie, czasami można rozważyć leczenie chirurgiczne. Kilka technik współistnieje między:
- chondrotomia częściowa polegająca na zaciśnięciu błony tchawicy,
- fałdowanie błony tchawicy mające na celu wykonanie fałdu błony tchawicy w celu jej skrócenia,
- założenie protezy pozaświetlowej. Polega na umieszczeniu protezy, zwykle wykonanej z polipropylenu, wokół tchawicy, aby zapobiec jej zapadnięciu się, jak stent,
- założenie protezy wewnątrznaczyniowej zwanej też stentem dotchawiczym. Jest to proteza, którą chirurg umieszcza wewnątrz tchawicy i która poprzez rozłożenie ma na celu przywrócenie prawidłowego otwarcia tchawicy.
Czasami po tych operacjach mogą wystąpić komplikacje, a mimo to niektóre objawy choroby mogą się utrzymywać.