Co to jest poliuro-polidypsja?
Polyuropolydispsia to zespół charakteryzujący się zwiększeniem ilości połykanej przez psa wody oraz ilości wydalanego przez niego moczu.
Konkretnie mówimy o polidypsji, gdy pies wypija więcej niż 90 ml wody na kg masy ciała dziennie i wielomoczu, gdy oddaje więcej niż 45 ml moczu na kg masy ciała dziennie.
W rzeczywistości istnieją dwie formy poliuro-polidypsji, które nie zawsze są łatwe do rozróżnienia na pierwszy rzut oka:
- pierwotny wielomocz, w którym zwierzę oddaje duże ilości rozcieńczonego moczu, a następnie pije więcej, aby zastąpić nadmiar wody wydzielanej w moczu,
- pierwotna polidypsja, w której pies dużo pije, a następnie musi wytwarzać duże ilości rozcieńczonego moczu w celu usunięcia nadmiaru połkniętej wody z organizmu.
Polyuropolidypsja nie jest chorobą samą w sobie, ale objawem, który może być spowodowany różnymi stanami.
Co powoduje poliuro-polidypsję u psów?
U psów poliuro-polidypsję można zatem powiązać z:
- niedobór ADH, hormonu antydiuretycznego, zwanego również moczówką prostą pochodzenia przysadkowego lub ośrodkowego,
- niewrażliwość nerek na ADH, zwana też moczówką prostą nefrogenną. Ten typ moczówki prostej może upatrywać swojej przyczyny w niewydolności nerek, ropomaciczu, odmiedniczkowym zapaleniu nerek, posocznicy, zaburzeniach elektrolitowych, wrodzonym niedoborze receptorów ADH, a nawet hiperkortyzmie (nadczynność nadnerczy lub choroba Cushinga) lub niedoczynności kory nadnerczy (niedoczynność nadnerczy lub choroba Addisona). ,
- cukrzyca,
- zespół Fanconiego,
- przyjmowanie diuretyków, kortykosteroidów lub progestagenów,
- zaburzenie zachowania, w którym pies musi ciągle pić (potomania),
- niewydolność wątroby,
- zmiana neurologiczna,
- itp.
Co robić w przypadku poliuro-polidypsji u psów?
Jeśli Twój pies pije i oddaje mocz częściej niż zwykle, jest tylko jedno: skonsultuj się z lekarzem weterynarii!
W celu ustalenia przyczyny poliuro-polidypsji lekarz weterynarii weźmie pod uwagę inne objawy prezentowane przez psa (poliuro-polidypsja rzadko jest jedynym objawem klinicznym wywołanych stanów) i przeprowadzi różne badania takie jak badania moczu i badania krwi.
Mogą być również konieczne dodatkowe badania, takie jak prześwietlenie jamy brzusznej i/lub USG lub test ograniczenia wody, w zależności od stanu podejrzewanego przez lekarza weterynarii.