„Kwadrans szaleństwa” u psów: o czym mowa?
Rzadko zdarzają się właściciele psów, którzy nigdy nie uczestniczyli w tych słynnych „piętnastu minutach szaleństwa”, które czasem pokazują nasze kochane psiaki. W ciągu tego kwadransa, który trwa w rzeczywistości kilka minut, zwierzę nagle zaczyna biec na wszystkie strony, jakby biegł za wyimaginowanym zającem w domu lub na zewnątrz, albo jakby coś go goniło.
Kiedy tak się dzieje, zwierzę zaczyna bardzo szybko biec, zwykle wokół czegoś w rodzaju drzewa lub środkowej wyspy kuchennej, czasami wydając radosne pomruki.Kliknięcie jest czasami tak szybkie, że wydaje się, że coś ukłuło go w tyłek. Te dzikie biegi mogą zakończyć się tak szybko, jak się pojawiły, pozostawiając psa dyszącego lub zastępowanego inną czynnością, taką jak chwytanie zabawki lub buta i potrząsanie nim z całej siły, na przykład.
Te epizody, w których czujesz, że Twój pies nagle zaczyna „zinzin”, są w rzeczywistości bardzo częste i nazywane są okresami przypadkowej szaleńczej aktywności. Anglosascy behawioryści nazywają ich „zoomami”.
Jeśli wszystkie psy mogą je wyrażać w dowolnym momencie, są one jednak częstsze u młodych psów, a zwłaszcza pod koniec dnia.
Z czego one wynikają?
Te słynne „zoomy” wydają się być dla psa sposobem na rozładowanie nadmiaru energii, podniecenia lub stresu.
Dlatego nierzadko zdarza się, że jeden z tych epizodów, kiedy pies chętnie wychodzi na spacer, znajduje kongenera lub po prostu znajduje się w obecności swoich właścicieli, wieczorem, kiedy nie było mnie cały dzień. Robiąc to, wyraża jedynie swoją radość lub chęć zainicjowania zabawy z człowiekiem lub innym psem.
Kwadrans może też nastąpić po stresującym dla psa epizodzie, takim jak np. wyjście z samochodu, kąpiel czy wizyta u weterynarza. W tym przypadku kwadrans szaleństwa pozwala po prostu rozładować napięcie i wrócić do bardziej stabilnego stanu emocjonalnego.
Kiedy należy się martwić?
Zwariowanych psich kwadransów czy zoomów nie należy mylić ze stereotypami. To ostatnie określenie odnosi się do powtarzalnego zachowania, takiego jak na przykład chodzenie w kółko i próba złapania ogona.Jeśli ten typ zachowania jest wyrażany bardzo często i trwa dłużej niż kilka minut, jest to z pewnością oznaka zaburzenia kompulsywnego i nie mieści się w epizodzie „zoomii”. Jeśli to konieczne, musisz bardzo szybko umówić się na wizytę u lekarza weterynarii behawioralnej, aby zrozumieć, co jest przyczyną tego zachowania i dyskomfortu Twojego zwierzęcia.
„Kwadranse” szaleństwa są całkowicie nieszkodliwe dla Twojego psa i nie powinny Cię w żaden sposób martwić. Kiedy już się pojawią, wystarczy pozwolić psu na kilka minut, aby sam się uspokoił.
Jeśli jednak te epizody występują na zewnątrz, uważaj, aby nie narazić psa na niebezpieczeństwo. Na przykład, uważaj, aby twój pies nie zbliżał się do ruchliwej drogi, jeśli w tej konkretnej sytuacji jest narażony na piętnaście minut szaleństwa.
Uważaj też, aby nie wchodzić mu w drogę, kiedy mu się to przydarzy.Psy pośród „zoomów” nic nie słyszą i są „w swoim świecie”, więc mogą biec prosto na ciebie, ryzykując, że cię przewrócą. Jeśli zdarzy się to w domu, pospiesz się, aby schować wszystkie delikatne przedmioty, na które Twój pies może wpaść w szaleńczym pędzie.
" Jeśli te epizody powracają dość często lub systematycznie w twoim domu i powodują szkody, możesz je ograniczyć, wydając więcej na swojego psa fizycznie i psychicznie. Jeśli źródłem są negatywne emocje, zidentyfikuj dokładnie sytuację, która skłoniła je do rozmowy z psim behawiorystą. Z Tobą profesjonalista będzie w stanie opracować plan modyfikacji behawioralnej, aby uspokoić psa w takich sytuacjach i ograniczyć występowanie kolejnych piętnastu minut szaleństwa."