Kwestia rasy i morfologii
Wbrew powszechnemu przekonaniu nie wszystkie rasy psów nadają się do biegania na długich dystansach i nie wszystkie psy są w stanie towarzyszyć właścicielowi podczas joggingu.
W rzeczywistości zdolność psów do biegania na duże odległości jest w dużej mierze związana z ich cechami morfologicznymi i pierwotnym przeznaczeniem ich rasy.
Na przykład husky potrafią długo biegać, ponieważ ich rasa została specjalnie opracowana z myślą o ich wytrzymałości i zdolności do ciągnięcia sań na duże odległości.Owczarki australijskie lub białe owczarki szwajcarskie mogą również podążać za swoim panem podczas joggingu, ponieważ zostały specjalnie wyhodowane do spędzania długich dni na pastwiskach i zaganianiu stad.
Mówiąc bardziej ogólnie, psom średnich i dużych ras, z długimi nogami i lekką morfologią łatwiej będzie podążać za swoim panem podczas joggingu.
Z drugiej strony niektóre rasy psów w ogóle nie nadają się do biegania. Należą do nich mopsy, buldogi, buldogi francuskie, boksery, pekińczyk, shih tzu i każdy inny pies ze spłaszczonym pyskiem i spłaszczonym pyskiem, który zalicza się do grupy psów brachycefalicznych. Te psy mają węższe drogi oddechowe i wykazują trudności w oddychaniu, które są uwydatnione przez ćwiczenia fizyczne i ciepło. Dlatego bieganie przez dłuższy czas nie jest bezpieczne dla tych psów.
Małym psom lub krótkonogim, takim jak Corgi czy Basset, również trudniej jest dotrzymać kroku ludziom, jeśli chodzi o bieganie na duże odległości. Oczywiście są w stanie biegać, ale mogą mieć trudności z dotrzymaniem kroku właścicielowi na dłuższą metę.
Nie próbuj też zabierać dużego, ciężkiego psa na długie biegi, on po prostu nie jest do tego stworzony i możesz go skrzywdzić.
Kwestia wieku
Nawet jeśli Twój pies jest „nastawiony” na bieganie, nie powinieneś zabierać go na długie wybiegania, jeśli jest za młody lub za stary.
Szczenięta, które nie są w pełni dorosłe i których kości i stawy wciąż się rozwijają, mogą doznać trwałego uszkodzenia układu mięśniowo-szkieletowego, jeśli zaczną biegać zbyt wcześnie.
Ogólnie rzecz biorąc, szczeniak nie powinien towarzyszyć właścicielowi podczas joggingu, dopóki nie skończy rosnąć.Zasadniczo nie zaleca się wyprowadzania psa średnich ras na wybieg przed ukończeniem 8 miesiąca życia, a w przypadku dużych psów nawet później. Najlepszym sposobem ustalenia, czy Twój pies jest wystarczająco duży, aby zacząć biegać obok Ciebie, jest poproszenie lekarza weterynarii o poradę. Pozwoli to określić, czy płytki wzrostu Twojego psa zamknęły się wystarczająco, aby mógł bezpiecznie biegać.
Psom w starszym wieku bieganie może być również trudniejsze. Przede wszystkim nie mają już takiej wytrzymałości jak młodsze psy, a wraz z wiekiem mogą rozwinąć się patologie, które sprawiają, że aktywność fizyczna jest dla nich trudniejsza, bolesna lub nawet bardziej ryzykowna dla ich zdrowia.
Jeśli Twój pies jest starszy, regularnie sprawdzaj go u lekarza weterynarii, aby upewnić się, że pies nadal jest w stanie dotrzymać Ci kroku na długich dystansach.
Kwestia zdrowia
Bez względu na wiek i rasę Twojego psa, najlepiej zawsze zasięgnąć porady lekarza weterynarii, zanim zabierzesz psa na spacer.
W rzeczywistości wszystkie psy mogą cierpieć z powodu problemów zdrowotnych, które czynią tę czynność szczególnie niebezpieczną lub niewłaściwą.
Problemy z sercem, układem oddechowym, mięśniami, kośćmi, stawami, a także problemy z otyłością mogą rzeczywiście stanowić przeciwwskazanie dla Twojego psa.
Wykorzystaj wizytę u lekarza weterynarii, np. coroczną konsultację dotyczącą szczepienia Twojego psa, aby podsumować stan swojego lekarza weterynarii i przeprowadzić małe badanie kontrolne, aby sprawdzić, czy jest w stanie towarzyszyć Ci w zajęciach sportowych zajęcia.
Kwestia pogody
Niezależnie od możliwości fizycznych i stanu zdrowia Twojego psa, zawsze powinieneś wziąć pod uwagę temperaturę na zewnątrz przed wyjściem z psem na spacer.
Więc nie zabieraj psa na spacer, jeśli jest za gorąco, ponieważ długotrwała aktywność fizyczna niebezpiecznie podniesie temperaturę wewnętrzną Twojego psa. Zawsze pamiętaj, że Twój pies nie ma możliwości regulowania temperatury ciała poprzez pocenie się, tak jak ludzie. Istnieje wówczas ryzyko, że padnie ofiarą potencjalnie śmiertelnego udaru cieplnego.
Jeśli pogoda jest gorąca, lepiej zostawić ją w domu, w chłodzie, zamiast zabierać ją ze sobą.