Wydra europejska lub wydra europejska (Lutra lutra) jest jednym z najpospolitszych ssaków w rzekach Europy i Azji. Fakt, że wydra wybiera ciek wodny do życia w nim świadczy o tym, że jest zdrowy pod względem zanieczyszczeń, gatunków i pożywienia. To nieuchwytne zwierzę nie jest łatwe do wykrycia, ponieważ jest zwierzęciem nocnym, którego aktywność zaczyna się, gdy kończy się nasza.
W tym pliku PlanetAnimal szczegółowo omówimy wydrę europejską i wyjaśnimy, jak i gdzie żyje, czym się żywi, jaki jest jej cykl rozrodczy i wiele innych ciekawostek na jej temat. O!
Pochodzenie
- Afryka
- Asia
- Europa
Pochodzenie wydry europejskiej
Wydra europejska (Lutra lutra) to rodzaj łasicowatych, który występuje w Europie, Afryce Północnej i Azji. W przeszłości populacje tego zwierzęcia były szeroko rozpowszechnione i dobrze prosperujące. Niestety działalność człowieka na wodach śródlądowych (naturalnym siedlisku wydry), taka jak piętrzenie, zanieczyszczające zrzuty, wylesianie lasów łęgowych, pobór wody z terenów podmokłych i wód podziemnych, spowodowała spustoszenie w populacji wydry, a gatunek ten jest zaliczany do blisko zagrożony, choć w niektórych miejscach uważany za wymarły.
Charakterystyka wydry europejskiej
Jak wszystkie łasicowate, wydra ma wydłużone ciało, spłaszczoną głowę i długi ogon, spłaszczony u nasady i spiczasty na końcu.Jego uszy są małe, ukryte pod futrem. Ich nogi są krótkie, mocne i nadają się do pływania, ponieważ mają membranę między palcami, która pomaga im pływać.
Ich futro jest wodoodporne, bardzo gęste i ciemnobrązowe na całym ciele, z wyjątkiem brzucha, gdzie rozjaśnia się, przechodząc w biel pod szyją. Są to stosunkowo duże zwierzęta, mierzące od 84 do 145 centymetrów od głowy do czubka ogona. Ważą od 4,4 do 6,5 kilograma.
Europejskie siedlisko wydry
Wydry wolą żyć nad brzegami krystalicznie czystych rzek, porośniętych gęstą roślinnością, gdzie mogą znaleźć swoje legowisko. Tych nor nie budują same wydry, ale wykorzystują naturalne zagłębienia w ziemi, skałach lub roślinności. Poza tym wydra nie ma ani jednego legowiska, na swoim terytorium (około 15 kilometrów dla samców i pół dla samic) ma mnóstwo schronień, które będzie monitorować co kilka nocy.
Obecność wydr europejskich w rzekach, strumieniach, lagunach czy bagnach świadczy o ich dobrym stanie zdrowia. Mętne, zanieczyszczone lub zakwitające glony rzeki zostaną porzucone przez wydry. Jest to jedno z głównych zagrożeń dla gatunku.
Europejska dieta wydry
Jako zwierzę mięsożerne zęby wydry składają się z 12 siekaczy, 4 kłów, 14 zębów przedtrzonowych (8 górnych i 6 dolnych) oraz 4 trzonowych. Podstawą ich diety są ryby, które łowią w wodzie i jedzą na brzegu. Gdy ryb jest mało, wydry mogą żywić się skorupiakami, płazami, gadami, a nawet innymi ssakami, ptakami lub owadami.
Ich aktywność zaczyna się o zmroku. Wychodzą ze swojego legowiska i rozpoczynają swoją rutynę od pielęgnacji i pocierania ciała o szorstką powierzchnię.Następnie płyną pod prąd, płynąc pod prąd. Pod koniec dnia (który jest świtem) wracają w dół rzeki do nory poprzedniej nocy lub innej nory na ich terytorium.
Rozmnażanie wydry europejskiej
W przeciwieństwie do innych gatunków, kiedy wydra osiąga dojrzałość i jest zdolna do rozmnażania, robi to o każdej porze roku, jedynym warunkiem jest dostępność pożywienia. Podczas rui zwierzęta te stają się bardzo agresywne, a ponieważ pozostają w tym stanie przez większość swojego życia, nie zaleca się trzymania ich jako zwierząt domowych.
Wydry są samotnikami, z wyjątkiem sytuacji, gdy szukają partnera lub kiedy matka jest ze swoimi młodymi. Podczas zalotów para wydr spędza razem kilka dni, bawiąc się w wodzie i ścigając się na lądzie. Po kopulacji zwierzęta rozdzielają się i po 9 tygodniach samica urodzi 2 lub 3 młode, ślepe po urodzeniu i całkowicie zależne od matki, z którą spędzą od 6 do 8 miesięcy, aż „usamodzielnią się i rozpocząć samotne życie.
Zdjęcia wydry europejskiej
