W tym pliku PlanèteAnimal zapraszamy do zapoznania się z informacjami na temat węża drabiniastego, najpopularniejszego w niektórych krajach kontynentu europejskiego. Co ciekawe, zwierzę to identyfikowano taksonomicznie na różne sposoby, w rzeczywistości nazwano je Rhinechis scalaris i uważano, że należy do rodzaju Elaphe, ale obecnie odpowiada gatunkowi Zamenis scalaris. Czytaj dalej i odkryj główne cechy tego rodzaju węża!
Pochodzenie
- Europa
- Hiszpania
- Francja
- Portugalia
Charakterystyka Drabinowego Węża
Główne cechy Drabinowego Węża to:
- Średnia wielkość: mierząca średnio około 1,5 metra długości.
- Dobrze zróżnicowana głowa: szersza w stosunku do tułowia.
- Różnice w szczęce: górna szczęka jest nieco bardziej wydatna niż dolna.
- Duże łuski na głowie: szczególnie te w okolicy nosa są wystające, podczas gdy te na reszcie ciała są gładkie i mniejsze.
- Czarne lub ciemne oczy: z dobrze zaokrąglonymi źrenicami.
- To silne i muskularne zwierzę.
- Ubarwienie zmienia się wraz z wiekiem: młode są jaśniejsze lub białawe, mają czarny wzór od za oczami do ust; dorosłe natomiast są żółtawe lub brązowawe.
- Nazwa oparta na budowie ciała: nazwa zwyczajowa gatunku jest powiązana z dwoma widocznymi czarnymi liniami, które biegną wzdłuż ciała po obu stronach grzbietu: prostopadłe do tych linii są poprzeczne znaki, również czarne, które łączą się podłużne paski.
- Modyfikacja plamek: dorosłe osobniki gubią plamki poprzeczne i zachowują tylko te ułożone wzdłużnie.
- Dymorfizm płciowy: Chociaż nie ma wyraźnego dymorfizmu płciowego, samce węży są na ogół nieco większe i mają szerszą głowę.
Habitat węży drabinowych
Wąż ten występuje głównie w Portugalii i Hiszpanii, ale nie występuje na większości północnych tych krajów. Donoszono również o tym we Francji i we Włoszech. W jego zasięgu znajdują się wyspy, na których zostały wprowadzone.
Ten wąż może żyć na wysokości 2200 metrów nad poziomem morza. Jego siedlisko składa się głównie z ekosystemów śródziemnomorskich, na ogół nasłonecznionych, skalistych iz bujną roślinnością. Ponadto można go znaleźć w otwartych lasach, zaroślach, przestrzeniach graniczących z polami, uprawnych obszarach żywopłotów, winnicach, gajach oliwnych, a także zarośniętych chwastami łąkach, a nawet opuszczonych terenach w ruinie. .
Nawyki Drabinowego Węża
Ladder Snake aktywność i zwyczaje różnią się w zależności od pory roku i pogody. Na niektórych obszarach bez tak gwałtownych zmian gatunek ten jest na ogół aktywny przez cały rok.
W regionach, gdzie zmiany są bardziej zaakcentowane, ma dwa okresy największej aktywności:
- Na wiosnę
- Jesienią
Generalnie jest aktywna rano i po południu. Latem, zwłaszcza młodzi ludzie, wydłużają swoje wieczorne wyjścia. Wąż drabinowy to zwierzę o zasadniczo ziemskich zwyczajach, ale jest też doskonałym wspinaczem zdolnym do wspinania się po ścianach ruin.
Z drugiej strony jest to wąż, który próbuje szybko i zwinnie uciekać, gdy tylko wyczuje zbliżających się ludzi. Jednak może stać się agresywna, jeśli jest zaniepokojona lub czuje się zagrożona. Będzie również agresywna podczas pielęgnacji swoich jaj.
Drabina do karmienia węża
Wąż drabinowy to mięsożerne zwierzę, które aktywnie poluje na swoje ofiary na drogach, którymi podąża. Małe i młode osobniki są zadowolone z małych zwierząt, ale z czasem zaczną polować na coraz większą zdobycz. Jego technika polowania polega na chwytaniu ofiary zębami, w niektórych przypadkach połyka ją żywcem, ale w innych dusi ją przez ucisk, a następnie zjada.
Wśród zwierząt, które zjada ten wąż, są ptaki, różne rodzaje gryzoni, w tym króliki, bezkręgowce, inne gady, a nawet jaja.
Reprodukcja Węża Drabinowego
Jest to zwierzę jajorodne, które wiosną łączy się w pary głównie nocą. Po miesiącu lub nieco dłużej samica składa od 5 do 25 jaj, którymi będzie się opiekować i wykluwać przez ponad dwa miesiące. Składanie może odbywać się pod roślinami lub może też do połowy zakopać swoje jaja.
Młode rodzą się jesienią, mają od 10 do 25 cm długości i osiągają dojrzałość płciową dopiero w wieku około czterech lat.
Stan ochrony węża drabiniastego
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznała węża drabiniastego za najmniej niepokojący, ponieważ jego populacja jest stabilna.Gatunek występuje licznie i nie stwarza większych zagrożeń, jednak często pada ofiarą wypadków drogowych i jest często przejeżdżany. Przez pewien czas, chociaż jest to obecnie ograniczone, niektórzy wieśniacy używali tłuszczu tego węża do nanoszenia go na rany swoich zwierząt, takich jak owce lub kozy.
Dużym problemem, który na nim ciąży, jest zachowanie jego naturalnej przestrzeni, ponieważ jest silnie zagrożony ekspansją rolniczą.
zdjęcia drabiny węża
