Rodzaj parzydełkowców obejmuje ponad 10 000 gatunków zwierząt wodnych, które w zależności od typu żyją w wodach słonych lub słodkich. Wśród tych zwierząt są meduzy, które należą do różnych klas. Jednym z nich jest Scyphozoa, który jest powszechnie nazywany prawdziwą meduzą i jest wyłącznie morski. Wśród nich meduza pelagiczna lub meduza purpurowa (Pelagia noctiluca), bardzo pospolita w niektórych obszarach morskich, o której wszystko opowiemy w tym arkuszu PlanetAnimal.
Miłego czytania!
Pochodzenie
- Afryka
- Ameryka
- Asia
- Europa
- Oceania
Charakterystyka meduzy pelagicznej
Główne cechy charakterystyczne meduz pelagicznych to:
- Meduzy pelagiczne wykazują symetrię promieniową.
- Jej ciało składa się z wyspecjalizowanych tkanek: nie ma organów.
- Układ nerwowy, pokarmowy i oddechowy są prymitywne, ale nadal są w stanie zapewnić podstawowe funkcje niezbędne do przetrwania meduz.
- Tkanki są podzielone na trzy części: zewnętrzny naskórek, wewnętrzną skórę właściwą i warstwę zwaną galaretowatą mesogleą, która jest podobna do rodzaju chrząstki, ale mniej zwarta.
- Ma jeden otwór w ciele: odpowiada to przestrzeni jamy ustnej, przeznaczonej na pokarm i wydalanie.
- Ma cztery płaty: są to tak zwane ramiona ustne i są związane z otwarciem ciała, o którym mowa powyżej.
- Manubrium jest podzielone na osiem płatów: kształt może być dzwonkowaty lub półkulisty.
- Ubarwienie zmienia się od fioletowego, jasnobrązowego, czerwonawo-brązowego do jasnożółtego.
- Dzwon otoczony jest falistym kształtem: na dzwonku znajduje się osiem macek, dość elastycznych i delikatnych; mają funkcję przekłuwania, dzięki której zaszczepia swoje toksyny.
- Średnica dzwonka jest zmienna: może wynosić od 3 do 12 cm.
- Tkanki wrażliwe znajdują się w płatach: są receptorami światła i zapachu. Są więc rodzajem chemoreceptorów.
- Mają zróżnicowane gonady: żeńskie i męskie.
- Specyficzną cechą tej meduzy, stąd jej nazwa, jest zdolność świecenia: jest ona aktywowana, gdy zwierzę jest niespokojne lub znajduje się w wzburzonej wodzie.Może nawet wydzielać galaretowatą substancję, która jest również luminescencyjna. Wynika to z obecności białka.
Siedlisko meduzy pelagicznej
Meduza pelagiczna jest szeroko rozpowszechniona na całym świecie i występuje w Oceanie Atlantyckim, Pacyfiku i Oceanie Indyjskim. Występuje głównie w dużych akwenach, ale także w wodach przybrzeżnych i potrafi przystosować się nawet do prawie wszystkich obszarów środowiska morskiego, w tym do wód umiarkowanych, ciepłych czy tropikalnych. Meduza pelagiczna lub luminescencyjna żyje głównie na północ od równika, w Morzu Północnym, kanadyjskim Atlantyku, w Zatoce Meksykańskiej, na Morzu Śródziemnym iw Australii.
Zwyczaje meduzy pelagicznej (świecącej meduzy)
Jednym ze zwyczajów meduz pelagicznych jest to, że zwykle tworzą one duże skupiska osobników, które mogą liczyć tysiące meduz.Aby się poruszać, wykonują rytmiczne skurcze dolną częścią dzwonka, co pomaga im się poruszać. Galaretowata tkanka mezoglei zapewnia również pływalność tym zwierzętom.
Podobnie jak w przypadku parzydełkowców, te meduzy mają wyspecjalizowaną organellę zwaną nematocystą, zdolną do wydzielania toksycznej substancji, którą zaszczepiają swoją ofiarę, a także wszystkie istoty, które im przeszkadzają. W przypadku człowieka, choć nie jest to gatunek śmiercionośnej meduzy, powoduje zmiany skórne, które mogą być mniej lub bardziej bolesne. Zwykle dzieje się to na niektórych obszarach przybrzeżnych, w czasie, gdy plaże odwiedzają turyści, ponieważ zwierzęta te często lądują na niektórych obszarach.
Karmienie meduz pelagicznych
Ta meduza, podobnie jak inne, aktywnie poluje na swoją ofiarę. W tym celu wykorzystuje swoje macki, które zawierają komórki zwane cnidocytami.Każda z tych komórek jest wyposażona w nematocysty, które działają jak rodzaj ostrego harpuna, który jest wprowadzany do ofiary i który po wejściu do środka zaszczepia toksyczną substancję.
Te struktury odżywiające i obronne są tak potężne, że mogą przebić skorupę kraba, którą meduza może następnie zjeść.
Trawienie tego typu meduz odbywa się wewnątrz- i zewnątrzkomórkowo, w wyspecjalizowanych tkankach odżywiających się w jamie jelitowej. W ten sposób może spożywać różne rodzaje zwierząt, wśród których możemy wymienić:
- Zooplankton
- Ryby
- Skorupiaki
- Jajka
- Inne meduzy
Reprodukcja meduzy pelagicznej
Meduza pelagiczna ma różne płcie. W celu rozmnażania samiec i samica uwalniają swoje gamety do wody, gdzie następuje zapłodnienie, które jest zatem typu zewnętrznego.Jaja i plemniki są uwalniane przez pysk zwierzęcia z gonad, które znajdują się w centralnej części ciała.
Po zapłodnieniu powstaje zróżnicowany zarodek, zwany planula, który ma rzęski, które pozwalają mu swobodnie pływać, poruszając się w wodach otwartych. W przeciwieństwie do innych meduz, meduza pelagiczna nie ma fazy polipa siedzącego, ponieważ z planuli rodzi się forma zwana efirą (ephyre), która odpowiada młodej meduzie, która po procesie rozwoju i wzrostu przekształca się w dorosłego osobnika . To kończy cykl reprodukcyjny, w którym potomstwo nie otrzymuje opieki rodzicielskiej.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat rozmnażania meduz i sposobu ich narodzin, zapoznaj się z poniższymi artykułami PlanèteAnimal.
Stan zachowania meduz pelagicznych
Nie ma doniesień o ocenie stanu ochrony meduz pelagicznych.Jest jednak bardzo prawdopodobne, że podobnie jak inne gatunki meduz nie jest zagrożona wyginięciem. Wręcz przeciwnie, masowy spadek liczby naturalnych drapieżników i modyfikacje systemu morskiego spowodowane zmianami klimatycznymi raczej zwiększają poziom populacji tego gatunku. W takim przypadku byłoby to również niewłaściwe, ponieważ zawsze musi istnieć równowaga populacji dla każdej grupy zwierząt.
Zdjęcia meduz pelagicznych
