Cnidarianie to zwierzęta wodne, które mogą również żyć w wodach słodkich, ale większość z nich występuje w ekosystemach morskich. Ich charakterystyczną cechą, oprócz szczególnego kształtu ich ciała, jest obecność cnidocytów, komórek wyspecjalizowanych w produkcji toksyn, których używają do wychwytywania pożywienia. W obrębie tej grupy zwierząt znajdują się różne rodzaje meduz, w tym meduzy należące do klasy Scyphozoa, które żyją tylko w wodach morskich i są znane jako meduzy prawdziwe.Jedną z nich jest meduza księżycowa lub meduza zwyczajna (Aurelia aurita), o której opowiemy w tym arkuszu informacyjnym AnimalPlanet.
Pochodzenie
- Afryka
- Ameryka
- Asia
- Europa
- Oceania
Charakterystyka meduzy zwyczajnej
Oto główne cechy meduzy księżycowej (meduzy pospolitej):
- Jego zewnętrzna kolorystyka jest przezroczysta.
- W środku widać niebieskawe struktury: mogą przybierać inne kolory i odpowiadają gonadom zwierzęcia, które mają kształt podkowy.
- Płaszcz ma średnicę około 10-35cm.
- Macki są małe: wystają z boku dzwonu i mierzą od 1 do 5 cm.
- Dolna część dzwonu ma cztery ramiona jamy ustnej: są one wyposażone w parzydełkowe lub komórki parzące, w których znajdują się nematocysty lub organelle wydzielnicze.
- Mają różne rzęsy: które są ułożone wokół dzwonka.
- Brak wyspecjalizowanych struktur lub narządów oddechowych: aby przeprowadzić ten proces, robią to poprzez dyfuzję między zewnętrznymi tkankami dzwonu.
- Absorbuje wodę bogatą w tlen: robi to przez jamę żołądkowo-naczyniową i wydala wodę zubożoną w tlen w ten sam sposób. Jest to więc dodatkowy sposób na zdobycie związku.
- Nie ma też mózgu ani określonego układu pokarmowego, krążenia i wydalniczego: zamiast tego ma szereg tkanek lub struktur do wykonywania tych funkcji, na przykład kanały radialne do transportu żywności i układ nerwowy sieć zaangażowana w różne procesy. Odkryj inne bezmózgie zwierzęta: nazwy i cechy charakterystyczne w poniższym artykule PlanèteAnimale.
- Wewnątrz składa się z mezoglei: tkanki charakterystycznej dla parzydełkowców i służącej jako szkielet hydrostatyczny.
Siedlisko meduzy pospolitej lub meduzy księżycowej
Meduza księżycowa lub meduza pospolita to kosmopolityczny parzydełkowiec, występujący we wszystkich oceanach świata z wyjątkiem Arktyki. W tym sensie występuje praktycznie we wszystkich obszarach morskich Ameryki Północnej i Południowej, Azji, Europy, u wybrzeży Australii oraz, choć w mniejszym stopniu, w Afryce.
Ten rodzaj prawdziwych meduz może zamieszkiwać zarówno przybrzeżne wody oceaniczne, jak i obszary tropikalne. Jej zakres temperatur wynosi zatem od 6 do 19°C, chociaż optymalna temperatura dla jej rozwoju to 17°C. Szczególną cechą meduzy księżycowej jest to, że w przeciwieństwie do innych meduz może żyć w wodach o bardzo niskim zasoleniu, nawet poniżej 1%, ale najlepiej rośnie przy zasoleniu 40%.
Głębokość jest bardzo zróżnicowana i występuje na głębokości ponad 200 metrów, w strefie zwanej epipelagiem, a także w mezopelagii, która sięga około 1000 metrów.
Nawyki meduzy zwyczajnej
Meduza pospolita w zależności od dostępności pożywienia, temperatury i warunków zasolenia grupuje się w duże skupiska. Meduzy są doskonałymi pływakami, a gatunek ten wykorzystuje wodę napędzaną dzwonem, aby poruszać się poziomo w kierunku powierzchni.
Chociaż brakuje badań, uważa się, że meduzy pospolite są w stanie komunikować się chemicznie poprzez substancje, które wydzielają do wody. Mają też struktury w płaszczu, które pozwalają im wyczuwać światło, głębię, a nawet grawitację.
Niezwykle interesującym aspektem, który został zgłoszony w badaniu, jest to, że meduzy z rodzaju Aurelia, w tym meduza pospolita, są dowodem na to, że zwierzęta te mogą przechodzić odwrotną transformację z dojrzałych płciowo stadiów dorosłych do postaci polipa. Taka możliwość została zgłoszona u bardzo niewielu gatunków.
Pokarm księżycowej meduzy (meduza pospolita)
Meduza księżycowa jest zwierzęciem mięsożernym, więc jest aktywnym drapieżnikiem. Kiedy wyczuwają w pobliżu swoją potencjalną ofiarę, używają struktury przypominającej harpun, zwanej nematocystą, za pomocą której zaszczepiają trującą substancję, która paraliżuje schwytane zwierzę. Następnie używają ramion, aby przenieść zdobycz pod swój dzwon, gdzie znajduje się dziura, przez którą ją połykają.
Wśród ofiar, którymi żywią się księżycowe meduzy, znajdujemy:
- Mała rybka
- Widłonogi
- Jajka
- Mięczaki
- Inne meduzy
- Plankton
Reprodukcja meduzy zwyczajnej
Te meduzy wykazują dymorfizm płciowy, to znaczy istnieją różnice między samicami a samcami. Nie ma działań zalotnych i nie odnotowano żadnej hierarchicznej organizacji związanej z reprodukcją.
Ma dwa etapy reprodukcji:
- Faza seksualna: dorosły samiec wypuszcza do wody kilka włókien plemników, które blisko samicy, wraz z wodą z prądów, wprowadzane są do worka żołądkowego samicy za pomocą rzęs znajdujących się w dzwoneczku. Po wejściu do środka zapładniają jaja, które następnie są uwalniane do wody. Z zapłodnionych jaj tworzą się planula, które dzięki obecności rzęsek są wolne i pływają w poszukiwaniu podłoża, do którego mogłyby się przyczepić.
- Faza bezpłciowa: następnie przyczepiają się i zamieniają w polipy, które rozmnażają się podczas drugiej fazy bezpłciowej. Polipy zamieniają się w strobile, które przechodzą przez różne etapy, aż staną się dorosłymi młodymi meduzami.
Proces rozmnażania się meduz pospolitych, a ogólnie grupy meduz, zależy od czynników występujących w środowisku wodnym, takich jak zasolenie, temperatura i dostępność pokarmu. Wszystkie etapy trwają około 4 do 6 miesięcy.
Stan ochrony meduzy pospolitej
Meduza pospolita nie znajduje się na żadnej liście zwierząt zagrożonych wyginięciem. W rzeczywistości na niektórych obszarach, ze względu na wysokie rozpowszechnienie, jest uważany za problem, ponieważ wpływa na niektóre działania człowieka. Jednak prawie żadne zwierzę morskie nie uniknie skutków zmiany klimatu i ogólnie innych skutków antropogenicznych. Tej meduzy i ogólnie innych gatunków nie należy zatem pozostawiać bez opieki, ponieważ odgrywają one ważną rolę w ekosystemach.
Zdjęcia meduzy pospolitej lub meduzy księżycowej
