Kiedy mówimy o peruwiańskim bezwłosym psie, zauważamy, że nie ma on sierści i jest jedną z niewielu bezwłosych ras psów. Z bardzo starożytnymi korzeniami zwierzę to było już reprezentowane w artefaktach znalezionych na stanowiskach archeologicznych przed Inkami i było bardzo ważnym psem dla tych starożytnych społeczeństw.
Ta ciekawa rasa psów przeżywała okres upadku wraz z wprowadzeniem ras europejskich do Ameryki Południowej. Jednak Kongres Republiki Peru uznaje go za dziedzictwo narodowe.Z tego powodu, ze względu na jego piękno i ciekawostki, w tym pliku PlanèteAnimal przyjrzymy się przypadkowi psa peruwiańskiego, abyś wiedział, jak się nim dobrze opiekować!
Miłego czytania!
Pochodzenie
- Ameryka
- Peru
Nomenklatura FCI
- Grupa V
Cechy fizyczne
- Koniec
- Umięśniony
- Proporcjonalne
Rozmiar
- Mały
Wysokość
- 35-45
Dorosła waga
- 3-10
Oczekiwana długość życia
- 12-14
Zalecana aktywność fizyczna
- Średnia
Postać
- Zrównoważony
- Społeczeństwo
- Bardzo lojalny
- Mądry
- Czuły
- Cisza
- Potulny
Idealny dla
- Dzieci
- Mieszkanie
- Dom
- Alergolodzy
Zalecany klimat
- Umiarkowany
Rodzaj włosów
- Bezwłosy
Pochodzenie psa peruwiańskiego
Pies peruwiański lub Viringo wywodzi się z cywilizacji przedinkaskich i wiemy to na pewno dzięki znaleziskom archeologicznym datowanym na 500 lat przed naszą erą.-VS. Zmumifikowane psy znajdowano nawet w grobowcach ówczesnej szlachty. Inkowie nazywali to Allqu i było również nazywane Kaclla.
W tych kulturach pies peruwiański pełnił różne role, ale jedną z najbardziej znaczących był udział w różnych ceremoniach i rytuałach odprawianych przez uzdrowicieli i szamanów, gdyż wierzono, że zwierzęta te mają właściwości lecznicze. Ponadto, gdy jeden z nich zmarł, jego ciało było używane w razie potrzeby. Na przykład ich krew była uważana za korzystną dla osób z astmą, a czarne viringos wierzono również, że kierują duszami zmarłych w ich podróży do zaświatów.
Wraz z pojawieniem się psów europejskich rasa psa peruwiańskiego została stopniowo zapomniana, ale została zachowana, ponieważ miejscowi chłopi nadal trzymali je w celach terapeutycznych. Twierdzili na przykład, że ich kontakt pomógł w walce z reumatyzmem, ponieważ mieli wyższą temperaturę ciała.Z tego powodu, oprócz spożywania ich mięsa jako pożywienia w niektórych miejscach lub faktu, że wielu uważało ich brak sierści za nieestetyczny czynnik, rasa była kilkakrotnie na skraju wyginięcia. Dziś jednak wydaje się, że odrodził się i stopniowo rozprzestrzenia się na inne kontynenty.
Charakterystyka bezwłosego psa peruwiańskiego
Ogar peruwiański jest smukły i elegancki, ma szeroką głowę, która staje się cieńsza w miarę zbliżania się do kufy. Gdybyśmy mieli opisać peruwiańskiego psa, musielibyśmy powiedzieć, że jego oczy są ciemne i okrągłe, bardzo nadwrażliwe na światło, a jego wargi są grube i pomarszczone. Skóra viringo jest miękka i elastyczna, różowa z plamami lub bez.
Chociaż niektóre okazy mogą mieć włosy na głowie, kończynach i na końcu ogona, zwykle jest to pies bezwłosy. Jest to spowodowane recesywnym genem w miocie.
Inną cechą charakterystyczną psa viringo jest to, że może mieć trzy rozmiary, zarówno dla samców, jak i samic, chociaż te ostatnie są zwykle mniejsze niż samce:
- Mały rozmiar: od 4 do 8 kg i rozmiar od 25 do 40 cm.
- Średni rozmiar: od 8 do 12 kg, od 40 do 50 cm wzrostu.
- Duży rozmiar: od 12 do 25 kg, od 50 do 65 cm wzrostu.
Kolory Peru Dog
Zakres kolorystyczny peruwiańskiego psa jest bardzo zróżnicowany. Może być jednolita lub z różowymi plamami na dowolnej części ciała, od czerni z różnymi odcieniami, takimi jak czerń łupkowa, czerń słonia, niebieskawo-czarna, do brązu, od ciemnego blondu do jasnego blondu, przechodząc przez całą gamę szarości.
Odkryj inne rasy bezwłosych psów!
Postać psa z Peru
Psy z Peru to potulne, inteligentne i spokojne zwierzęta. Zwykle są ufni i przywiązani do swoich opiekunów, ale będą bardziej ostrożni w stosunku do obcych.W stosunku do swoich opiekunów jest psem bardzo przywiązanym i bez problemu dogaduje się z dziećmi i innymi zwierzętami. Jest psem bardzo dobrze przystosowującym się do życia w mieszkaniu, a dodatkowo ze względu na delikatną skórę musi mieszkać w domu.
Jego rola jako psa stróżującego w tej historii wynika z jego czujnej i opiekuńczej natury, ale nie powinno to nas zmylić, ponieważ nie jest agresywnym zwierzęciem. Podobnie jak inne rasy psów, peruwiański bezwłosy pies atakuje tylko w ekstremalnych sytuacjach.
Opieka nad peruwiańskim bezwłosym psem
Ponieważ nie ma sierści, która chroniłaby go przed środowiskowymi warunkami pogodowymi, takimi jak deszcz, słońce, zimno i ciepło, należy podjąć szereg środków ostrożności.
- Jeśli peruwiański bezwłosy pies jest wystawiony na działanie promieni słonecznych: będziesz musiał nałożyć na niego krem przeciwsłoneczny, zwłaszcza jeśli wyjdziesz z nim na zewnątrz, gdy słońce jest wysoko na słońcu.
- Wręcz przeciwnie, będziesz mieszkać w zimnym klimacie: będziesz musiał ubrać swojego psa, aby się nie przeziębił! Dla zachowania zdrowej skóry zaleca się nawilżanie kremami i olejkami zatwierdzonymi przez naszego lekarza weterynarii. Skąd mam wiedzieć, czy mojemu psu jest zimno? Nie wahaj się przeczytać tego artykułu, aby poznać odpowiedź.
Z drugiej strony, aby kontynuować podstawową opiekę nad tym psem, będziesz musiał codziennie wyprowadzać go na spacery, ponieważ brak ruchu może go niepokoić i stresować. Jednak nie jest to zwierzę nadpobudliwe, dlatego po kilku spacerach i sesjach zabaw w pomieszczeniu będziesz mieć super zdrowego psa! Ponadto musisz również zapewnić mu odpowiednią i pożywną karmę, która sprzyja zdrowej skórze i zapobiega otyłości.
Dowiedz się wszystkiego o lęku u psów!
Wychowanie psa peruwiańskiego
Ponieważ są ciekawskimi i inteligentnymi zwierzętami, łatwo je nauczyć, ale trzeba zachować szczególną ostrożność podczas chodzenia. W tym celu radzimy zapoznać się z artykułem Jak prawidłowo wyprowadzać psa. Będziemy też musieli uporać się z jego ewentualnym problemem nadopiekuńczości wobec rodziny. W tym celu niezbędna jest jego socjalizacja.
Na koniec, podobnie jak w przypadku wszystkich innych ras psów, zalecamy, aby zawsze używać pozytywnego wzmocnienia podczas edukacji tego psa.
Dowiedz się, jak prawidłowo socjalizować szczeniaka!
Zdrowie psa w Peru
" Brak sierści u bezwłosego psa peruwiańskiego, spowodowany wadą genetyczną zwaną zespołem hipoplazji ektodermalnej, ma szereg konsekwencji. Rzeczywiście, ten pies jest pozbawiony ochrony, jaką ma większość psów przed środowiskiem, czyli swoją sierścią.To predysponuje go do różnych chorób skóry i układu oddechowego, ale niestety to nie wszystko, ponieważ silny chów wsobny rasy naraża go na różne uwarunkowania i choroby genetyczne, z których najczęstsze to te związane z uzębieniem, takie jak wady rozwojowe czy nieprawidłowa utrata zębów. zęby. Są też podatne na problemy z oczami."
Jeśli chodzi o skórę, te psy są bardzo wrażliwe i mogą cierpieć na oparzenia słoneczne, podrażnienia i alergie. Z tych wszystkich powodów musi bezwzględnie stosować odpowiednie leki zapobiegawcze i w tym celu zalecamy regularne zabieranie go do lekarza weterynarii, przestrzeganie jego harmonogramu szczepień i dobre odrobaczanie.
Jak zaadoptować peruwiańskiego psa?
Fakt, że bezwłosy pies peruwiański jest psem pochodzenia południowoamerykańskiego, nie oznacza, że nie możemy go spotkać w schroniskach czy stowarzyszeniach dla zwierząt.Dlatego najlepszym sposobem na adopcję tego typu psa jest zgłaszanie się do różnych schronisk i zgłaszanie chęci adopcji psa tej rasy. Nie zapominaj, że adopcja psa mieszańca to również doskonały pomysł, aw PlanèteAnimal przypominamy, że ważna jest nie rasa psa, ale to, że możesz go uszczęśliwić i zaspokoić wszystkie jego potrzeby.
Zdjęcia peruwiańskiego psa lub bezwłosego psa peruwiańskiego
